Ətrafımızda,yaxınlarda
olan bir çox valideynlərdən bu sözləri eşitmişik:
-”Mən
anayam,sənin üçün nəyin yaxşı olacağını bilirəm”.
Bir çox valideynlər
ümumiyyətlə övladının nə istədiyini soruşmurlar,onların istəklərini nəzərə almırlar.Övladlarını daima başqa uşaqlarla(qonşu
uşaqları,qohumdakı uşaqlarla )müqaisə edirlər.Valideynlərin əksəriyyətinin
övladlarından gözləntiləri çox böyükdürI
”Qonşunun oğlu bütün günü
oxuyur,heç çölədə çıxmır,sən heç düz-əməlli 2 saat oturub dərs oxumursan”
Uşağın öyrənmə qabiliyyətini
nəzərə almadan,daim oxumağı,çalışmağı tələb edirlər.Uşaqların kimlərləsə müqaisə
edilməsi onların motivasiyalarını daha aşağı sala bilər.Ola bilərki müqaisə etmək
bəzən işəyarasın ,lakin bu övladınızı çox böyük stresə salar.Bu istəklər,tələblər
sadəcə psixoloji deyil,eyni zamanda
fizioloji problem yaradır.Valideynlər sadəcə təhsildə,oxumaqda deyil,en
kiçik qərarlardan, böyük qərarlara qədər övladlarının hər bir seçiminə müdaxilə
edir.
Övladlarının
onların qəraları ilə hərəkət etmələrini istəyirlər:
”Mənidə atam- anam evləndirib,gör
necə xoşbəxtəm”, “mənim neçə yaşım var ,səndən çox bilirəm,həyat təcrübəm
var”kimi sözləri mütləq ki,hər kəs həyatında eşidib.Həyatınızda hər hansısa bir
hadisə,bir qərar,bir seçim sizi xoşbəxt edibsə,bu seçiminizdən razı qalmısınızsa
,bu övladınız üçün də keçərli deyildir.Mən tamami ile övladınızı nəzərətsiz
qoyun,bildiyini etsin demirəm ,bununda təbiki mənfi nəticələri olur.Övladınızın
səhv etməyindən qorxa bilərsiniz.Anma
siz nə qədər çalışsanız da yalnış qərarlar hərzaman həyatımızda
olacaq.İnsan yanlışlar edərək inkişaf edir.
Bir düşünün ömrünün
sonuna qədər bədbəxt,həvəssiz,ümidsiz bir evladmı,yoxsa heyatının önəmli qərərarlarını
verə bilən,öz ayaqları üzərində dura bilən bir övladmı görməkmi istəyirsiniz?
0 rəy :
Yorum Gönder